این کارشناس فرهنگی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما در سال گذشته با اتفاقات زیادی روبرو بودیم که بر اوضاع سینما اثرگذار بود؛ یک سری اتفاقات اجتماعی افتاد که بخشی از آن منجر به تحریم بخشی از مردم و اهالی سینما برای حضور در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر شد.

وی یادآور شد: برای اینکه بتوانیم قضاوت درستی داشته باشیم بد نیست فلاش بک بزنیم به سال ۱۳۸۸ و اتفاقاتی که در آن زمان در دولت احمدی نژاد افتاد. اتفاقی که با مدیریت بحران درست توانست به نفع سینما و جشنواره تمام شود. بعد از دوران ریاست سیف الله داد در سینما که یکی از درخشان ترین دوره های سینمای ایران بودجشنواره سال ۸۹ با بهترین فیلمسازان و جذاب ترین فیلم ها در مورد اتفاقات روز اجتماعی برگزار شد؛ در این جشنواره از «پایان نامه» تا «قلاده های طلا» گرفته تا «خیابان های آرام» و «گزارش یک جشن» حضور داشتند و حضور این فیلم ها به رونق جشنواره اضافه کرد.

صباغ خطاب به مدیران سینمایی اظهار داشت: بروید از شمقدری یاد بگیرید که چطور بحران اجتماعی را کنترل کرد و جشنواره ای درخشان برگزار نمود! بروید از او سوأل کنید که چطور بحران را در آن روزگار کنترل کرد و نگذاشت انسجام و اتحاد در سینما از بین برود. شما باید از تجربه او استفاده کنید و به جای اینکه بیایید و در جایگاه یک طرف دعوا قرار بگیرید از دامن زدن به اختلاف و تشتت دوری کنید.

این منتقد سینما متذکر شد: وزارت ارشاد و سازمان سینمایی در آن دوران که سینماگران همراه با جو اعتراضی بودند درها را باز کرد و اتفاق خاصی نیفتاد و بحث تحریم که مطرح شده بود شکست خورد و خروجی جشنواره بهترین بود و به هیچ عنوان شبیه جشنواره فجر چهل و یکم نبود.

وی خاطرنشان کرد: بی شک با این دست فرمان هیچ آینده خوبی را برای سینما نمی توان تصور کرد؛ بنده فکر می کنم سالن های سینما در سال ۱۴۰۲ بیشتر از قبل مجبور به تعطیلی شوند و هیچ تماشاگری به سالن ها نرود.

صباغ تصریح کرد: جشنواره چهل و یکم جدای از اتفاقات بعد از شهریور، به دلیل برخی رفتارها و تصمیمات مدیران سینمایی دچار آسیب شد. آن ها از زمانی که اداره سینما را در دست گرفتند دست به تهدید و ارعاب سینماگران زدند؛ یک بار گفتند باید دوباره فیلم ها را ببینیم و خودمان به آن ها مجوز بدهیم؛ یک بار کسی اظهار نظر کرد با توجه به محتوای فیلم ها جرأت نمی کنم با خانواده ام به سینما بروم و... در واقع آن ها کلیت سینما را زیر سوأل بردند و برخوردهای عجیبی با برخی فیلم ها داشتند که همه این اتفاقات دست در دست هم داد تا اهالی سینما دیگر میل خود را برای حضور در سینما و جشنواره از دست بدهند.

این کارشناس فرهنگی در پاسخ به این پرسش که به عقیده شما دلیل این اتفاقات و تصمیمات عجیب در سینما چیست اظهار داشت: یا مشاوران مدیران به آن ها مشاوره های غلط می دهند یا آن ها عامدانه این رفتار را پیشه کرده اند. در هر صورت آنچه ما در خروجی جشنواره چهل و یکم شاهد بودیم این بود که این فیلم ها جز ۲-۳ فیلم نسبتا خوب نمی توانند گیشه داشته باشند و این وضعیت اکران در سال ۱۴۰۲ را خطرناک می کند.

وی در پایان این گفتگو افزود: بنده معتقدم یک اتفاق می تواند تا حدودی سینما را نجات دهد؛ اینکه چند فیلمی که توقیف هستند اکران شوند و تا حدودی گیشه را گرم کنند! مدیران اگر بخواهند اولویت شان را روی فیلم های جشنواره چهل و یکم بگذارند به معنای واقعی کلام سینما ورشکسته می شود. همین حالا هم حال سینماها خوب نیست و در برخی از سالن ها نمایش های روحوضی گذاشته اند تا برای شان آورده مالی داشته باشد.